اگر از حریم شخصی (حریم خصوصی) و امنیت چیزی نمی‌دانید باید بگویم که در واقع تمام اطلاعات ما جزو حریم خصوصی ما است و می‌بایست بر اساس قوانین، برای خودمان محفوظ بماند مگر اینکه خودمان تأیید کنیم که آنها به اشتراک گذاشته شوند!

حفظ حریم شخصی خیلی وقت‌ها در خیلی موارد رعایت نمی شود!

چند مثال از رعایت نشدن این قضیه ذکر کنیم تا مقداری درک کنیم که تا چه حد در خطر هستیم!

ما بازیچه‌ایم!

اگر توجه کرده باشید، دستیارهای صوتی (سیری، کورتانا، الکسا، google assistant و …) همیشه به گوش هستند تا ما آنها را صدا بزنیم و به اصطلاح خودشان گوش به درخواست ما باشند.

اما اولین موضوع این است که آنها به تمام مکالمات ما در طول روز گوش می‌دهند تا من مثلا بگویم «هی سیری» یا «هی کورتانا» یا «اوکی گوگل» که در این حال می توانیم بگوییم تمام مکالمات ما در طول روز توسط این دستگاه‌ها شنود می شود!

باز اگر خود آن‌ها به مکالمات ما گوش کنند قابل قبول است، ولی جای ترسناک و خطرناک آن‌، جایی است که این اطلاعات به دست کمپانی‌های بزرگ سازنده این سرویس‌ها می‌رسد!

بله؛ متأسفانه باید بگویم که تمام مکالمات روزمره شما توسط کمپانی‌های جهانی شنود می‌شود و آن‌ها هم می‌توانند هر طوری که بخواهند از آنها استفاده کنند! 🙁

چرا؟

اما این کارها به طور معقول باید حریم خصوصی ما را نقض کند؛ پس چرا اتفاق می افتد؟

جواب سوال واضح است! این یکی از آن گزینه‌هایی است که ما وقتی ویندوز را نصب می‌کنیم یا یک گوشی اندرویدی یا آی‌او‌اسی (IOS) می‌خریم بدون خواندن، آنها را تأیید و رد می‌کنیم. حتی در سطح دستیار‌های خانگی، که کاملا با شرایط استفاده از آنها روبرو هستیم، چاره‌ای جز تأیید برای استفاده از آنها نداریم!

چند بند حساب

چند پاراگراف از کتاب Blown to Bits را برای مطالعه شما دوستان در اینجا قرار میدهم. اما خواندن خود کتاب هم خالی از لطف نیست!

… چنین می‌نمود که بر چهره هیچ چیزی رنگ نبود، مگر بر چهره تصاویر که بر همه جا نصب شده بود. چهره سبیل مشکی از هر گوشه‌ای به آدم زل می‌زد. یکی از آن‌ها جلوی خانه مقابل قرار داشت. زیر آن نوشته شده بود: ناظر کبیر تو را می‌نگرد، … «برهنه زیر آفتاب – ۱۹۸۴ فرا رسیده و ما دوستش داریم!»

 

پاراگراف بالا یکی از بهترین توصیف‌هایی است که می‌توان برای دزدهای اطلاعات و ناقضان حریم خصوصی کرد!

… در دنیای دیجیتال از خودمان هم ردپا به جا می‌گذاریم و هم اثر انگشت؛ ردهای اطلاعاتی‌ای که ناآگاهانه به جا می‌گذاریم. این‌ها داده‌های شناساننده‌ای هستند که می‌توانند برای اهداف حقوقی هم به کار آیند. از آن‌جایی که اغلب افراد خودشان را مجرم نمی‌دانند، نگرانی‌ای هم از این بابت به دل راه نمی‌دهند. اما آن‌چه اصلا به آن فکر نمی‌کنیم این است که لکه‌های کوچکی که در صحنه‌ای دیجیتال پشت‌سرمان به جا می‌گذاریم، شاید به درد کس دیگری بخورد؛ کسی از اطلاعات ما یا از خود ما (بابت اطلاعات خودمان) پول در می آورد. از همین رو است که اهمیت دارد بدانیم کجا و چه‌طور چنین ردپا یا اثرانگشتی به جا می‌گذاریم. «برهنه زیر آفتاب – ردپا و اثرانگشت»

 

این پاراگراف هم به واقع، اهمیت اطلاعات ما و حواس‌جمعی در حفاظت از آن را مشخص می‌کند.

… این‌که کنترل اطلاعات‌مان را از دست می‌دهیم، به خاطر کارهایی است که با خودمان می‌کنیم یا دیگران با ما می‌کنند؛ کارهایی که انجام می‌دهیم تا از دیگران پیشی بگیریم یا حتی تنها به خاطر این‌ که دیگران هم انجام‌شان می‌دهند؛ کارهایی که می‌کنیم تا در زمان یا پول صرفه‌جویی کنیم یا از دشمنان‌مان در امان باشیم، یا تنها برای آن‌ که با انجام دادن‌شان احساس آسیب‌ناپذیر بودن می‌کنیم. گرچه هنوز مسأله اساسی از بین رفتن حریم خصوصی ما است، با این‌حال، راه‌حل واحدی برای این مسأله وجود ندارد؛ چرا که رخدادش نیز دلیل واحدی ندارد. مسأله درهم و برهمی است که باید از ابتدا و به صورت تک‌تکه بررسی‌اش کنیم. ما اطلاعات شخصی‌مان را، حتی بدون این‌که چندان به آن فکر کرده باشیم، در اختیار دیگران می‌گذاریم (به عبارتی، داوطلبانه رد پای قابل رؤیتی از زندگی روزمره‌مان به جا می‌گذاریم) صرفا به خاطر اینکه گمان می‌کنیم منافع چنین‌کاری از هزینه‌هایش بیشتر است. خوب، واقعا هم منافعش کم نیست! «برهنه زیر آفتاب – چرا حریم خصوصی‌مان را گم یا واگذار کردیم؟»

پاراگراف بالا نیز برای این ذکر شد که واقعا کمی خودمان راجع به اطلاعات‌مان فکر کنیم!

چتر زیر باران

در آخر ما چطور می‌توانیم از حریم خصوصی‌مان تا حدی مراقبت کنیم؟

•  حواس جمع بودن

  در این شرایط ما نمی‌توانیم بدون دادن بعضی اطلاعات زندگی خود را بر اساس تکنولوژی پیش ببریم. اما باید حواسم‌مان به اطلاعاتی که در اختیار دیگران می‌گذاریم نیز باشد. برای مثال یکی از دسترسی‌هایی که تلگرام در مراحل اولیه می‌گیرد، دسترسی خودکار به دوربین شماست! به معنی آن‌که هر وقت بخواهد بتواند از دوربین شما بدون اجازه شما استفاده کند! (این به معنی امن نبودن این پیام‌رسان نیست؛ فقط جهت آگاهی) می‌توانید این اجازه را در مراحل تأیید به آن ندهید تا از عکس برداری‌های بدون نظاره جلوگیری کنید.

• استفاده از ارتباطات امن

  این‌که ما در کشوری زندگی می‌کنیم که با ارتباط‌های دو به دو مخالف است اصلا خوب نیست! (این مخالف دولت یا نظام نیست! باید از این برداشت کرد که «بهتر بود امنیت را در این موارد به صورت حقوقی برقرار کنند» ) ارتباط‌های دو به دو کاملا این اطمینان را به شما می‌دهد که مکالمات شما در راه شنود نمی‌شود! (حتی بعضی شناسنامه‌های SSL و TLS که برای فرستادن و دریافت ارتباط امن بین کاربر و سرور استفاده می‌شود، در کشور ما به‌عنوان تهدید محسوب می‌شود!)

• دروغ نگفتن به خود

  گاهی اوقات ما برای راحت کردن خیال خود می‌گوییم که وقتی من به شبکه‌های جهانی متصل نباشم یعنی از خطر در امانم! این یک دروغ بزرگ و خیانت بزرگ‌تر به خودتان است! شاید ارزش اطلاعات شما کمتر از این باشد؛ اما اگر یک نفر بخواهد از اطلاعات شما دزدی کند، قطعا یکی از روش‌های او دستیابی فیزیکی به وسایل شما است! پس باید خود را در مرکز ماجرا از خطر دور نگه‌دارید!

شما می‌توانید از منابع مختلفی برای امنیت خود اطلاعات بدست آوردید.

در آخر واقعا خواندن کتاب blown to bits را به شما پیشنهاد می‌کنم.

امیدوارم اطلاعات مفیدی را برای شما به ارمغان بیاورد!!

برای ارتقای سطح مقالات ، بنده را با نظراتتان یاری رسانید

با ما همراه باشید

منابع:

امنیت لایه انتقال – ویکیپدیا

کتاب blown to bits ترجمه شده توسط امیر سپهرام از انتشارات مازیار